Γράφει η συγγραφέας Βάνα Κουτσού
Αναμφίβολα πρόκειται το Θανάσιμο Παιχνίδι της Μάουρας Ρομπέσκου είναι ένα θρησκευτικό θρίλερ που σε συνεπαίρνει από την πρώτη κιόλας λέξη! Προσπαθείς σχεδόν από την πρώτη σελίδα να λύσεις έναν γρίφο ενώ κάθε επόμενη δοκιμάζει την αντοχή σου και τις αισθήσεις σου.
Στο βιβλίο της Μάουρας Ρομπέσκου «Θανάσιμο Παιχνίδι» ακολουθούμε τον Κωνσταντή, τον κεντρικό μας ήρωα, ο οποίος επιστρέφει στο χωριό του μετά από χρόνια. Το χωριό αυτό είναι απομακρυσμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, χαμένο μέσα σε δυσπρόσιτα βουνά. Είναι σχεδόν αόρατο, θα έλεγε κανείς. Δεν έρχεται όμως μόνος. Στο κατόπι του, είναι ένα περίεργο ζευγάρι ξένων, που τον ακολουθούν μέχρι τη γενέτειρά του με έναν σκοτεινό και απώτερο σκοπό. Να εξαπολύσουν την καταστροφή και τον θάνατο. Ανατρέπουν τις συνήθειες και τις παραδόσεις των κατοίκων του χωριού, για το δικό τους, μακάβριο όφελος. Το στοίχημα για τον κεντρικό ήρωα, τον Κωνσταντή, θα είναι να καταφέρει, όχι μόνο να επιβιώσει από όλη αυτή τη φρίκη που μαίνεται γύρω του, αλλά και να προστατέψει αυτούς που αγαπά.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο άξονες. Ο ένας άξονας, είναι υπερφυσικός, σκοτεινός και μυστηριώδης. Αυτός που μας κάνει να υποψιαζόμαστε κάθε τρίξιμο που ακούμε γύρω μας και κάθε παιχνίδισμα κάποιας τυχαίας σκιάς στον τοίχο. Ο άλλος άξονας είναι αυτός των ανθρώπινων σχέσεων, της ζεστασιάς της οικογένειας, της φιλίας και της αγάπης. Οι δύο αυτοί άξονες τέμνονται πολλές φορές μέσα στην ιστορία. Συγκρούονται και ταλαντεύονται, με αποτέλεσμα εμείς, ως αναγνώστες, να κρατάμε την ανάσα μας, κάθε φορά που γυρίζουμε σελίδα.
Όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις, η συγγραφέως Μάουρα Ρομπέσκου χειρίστηκε με μεγάλη μαεστρία την αλληλεπίδραση των ανθρώπων του χωριού. Ήταν τόσο κοντά στην πραγματικότητα η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, που σε έκανε να πιστεύεις ότι πρόκειται για αληθινούς ανθρώπους και όχι για προϊόν μυθοπλασίας. Ένιωσα σαν να ήμουν κι εγώ εκεί, μέσα στο χωριό. Το χωριό ζωντανεύει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη και τον βάζει στην καρδιά των γεγονότων. Άνθρωποι απλοί, σαν όλους εμάς. Με πάθη, επιθυμίες, χαρές και λύπες, ζήλιες και φθόνους αλλά και αγάπη και συγχώρεση.
Αυτά ακριβώς τα ένστικτα εκμεταλλεύεται το ύπουλο ζευγάρι των ξένων, για να σπείρει το χάος και τον πανικό στο χωριό. Μοιράζουν ρόλους, σε ένα παιχνίδι στημένο εδώ και αιώνες. Αλλά κάθε ρόλος, έχει και έναν απώτερο σκοπό. Κάθε πράξη, έχει και συνέπειες. Και οι χωριανοί, βιώνουν αυτές τις συνέπειες, με τον πιο βάναυσο τρόπο. Θανάσιμα ατυχήματα, που όμως δεν μοιάζουν τόσο με ατυχήματα. Θάνατοι ανεξήγητοι και παράλογοι. Σχεδόν μεταφυσικοί θα έλεγε κανείς. Ο Κωνσταντής, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο αυτής της λαίλαπας, παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω του και προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια. Έχει βιώσει και ο ίδιος το κακό γύρω, μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Αλλά επίσης, έχει βιώσει και την αγάπη. Γι’ αυτό και πρέπει να τα καταφέρει διπλά. Και για αυτούς που έχασε, αλλά προπάντων, γι’ αυτούς που δεν θέλει να χάσει.
Τα πιο σκοτεινά σημεία του βιβλίου, ήταν και αυτά που κάνουν τον αναγνώστη να θέλει να γυρίσει ακόμη μία σελίδα. Οι περιγραφές της συγγραφέως σε κάνουν κυριολεκτικά να ανατριχιάζεις. Μέσα στο βιβλίο, το κακό δεν είναι απλά αόρατο. Δεν πλανάται στην ατμόσφαιρα. Έχει σάρκα και οστά. Είναι εκεί και σε καταδιώκει. Οι οπλές του πατάνε δυνατά στο υγρό χώμα και η γη τρέμει. Η ανάσα του είναι καυτή και μυρίζει θειάφι. Σε αναγκάζει να υπογράψεις με αίμα χωρίς να υπάρχει γυρισμός. Ή μήπως υπάρχει;
Τελικά ο Κωνσταντής ανακαλύπτει μία αλήθεια. Μία αλήθεια που έρχεται από τα βάθη του χρόνου. Από ένα σκοτεινό, μεσαιωνικό παρελθόν. Τον απελευθερώνει όμως αυτή η ανακάλυψη; Μήπως τον βουτάει ακόμα πιο βαθιά στον βούρκο όπου βρίσκεται τώρα; Οι ανατροπές είναι μεγάλες μέσα στην ιστορία. Και ξαφνικά, τα θύματα αρχίζουν να μοιάζουν περισσότερο με θύτες και κανένας δεν είναι ασφαλής.
Υπάρχει ελπίδα για τους ήρωες μας; Η Μάουρα μας δείχνει περίτρανα, ότι πάντα υπάρχει ελπίδα. Ακόμα και γι’ αυτούς που φαίνονται ολοκληρωτικά χαμένοι. Η ελπίδα φωλιάζει στην αγάπη. Σε μια ζεστή αγκαλιά. Σε δύο παιδικά μάτια, τόσο ειλικρινή και αθώα, σχεδόν θεόσταλτα.
Το αίσθημα που νιώθει κανείς όταν διαβάζει το βιβλίο της Μάουρας είναι ο ενθουσιασμός και η ικανοποίηση που αφήνει ένα καλό βιβλίο. Η αίσθηση της πληρότητας και της κάθαρσης. Είναι ένα βιβλίο που σε βάζει σε σκέψεις. Κινητοποιεί το μυαλό καθώς το βάζει να αναρωτιέται συνέχεια γιατί συμβαίνουν όλα αυτά! Είναι μια διαδικασία την οποία δεν συναντάς εύκολα σε βιβλία τρόμου. Αν και πρόκειται για θεματολογία μυστηρίου και περιπέτειας, στο βάθος του διακρίνεται μία έντονη φιλοσοφική αναζήτηση. Μία διάθεση να αναλογιστούμε εμείς οι αναγνώστες την ίδια την ανθρώπινη φύση μας, μέσα από την αιώνια και αδιάκοπη μάχη του καλού και του κακού και τον δικό μας ρόλο στη διατήρηση αυτής της ισορροπίας. Τα ηθικά διλλήματα, η εκδίκηση, η καχυποψία από τη μία πλευρά, αλλά και η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, το θάρρος και η αγάπη, είναι ζητήματα που προκαλούν τις απόψεις σου μέσα στην ιστορία και σε κάνουν να αναρωτιέσαι: «Τι θα έκανα εγώ σε αυτήν την περίπτωση;».
Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να παίξετε το «Θανάσιμο Παιχνίδι» της Μάουρας και είμαι σίγουρη πως θα σας οδηγήσει στα μονοπάτια μιας υπέροχης ανάγνωσης, όπως οδήγησε κι εμένα.
